~ Splendor Solis~

Reuse and Redevelopment of the former industrial plot of Ladopoulos Papermills at Patras, Greece.

Τρισδιάστατη_Απεικόνιση_Όψης_cropped.jpg

The proposal consists of an evaluation of many different factors, due to both the size of the study area and the importance for the city of Patras and this development. There are however three main pillars on which our team's proposal was based. Firstly, the activation of the building shell through a process of demolitions and additions that redefine the solid-void ratio. Secondly, reclaiming the relationship between the urban fabric and the sea front and thirdly the return of public space and public uses to the citizens of Patras.

The reading of the current condition of the site in question, shows us a great building capacity laying idle. Apart from the analysis and categorization of site’s buildings in terms of age and structural vulnerability, the analysis inevitably leads to the solid-void ratio and the homogenized state that prevails in this relationship, in a very large area of the study area. The initial goal was therefore to redefine this very relationship by regulating the built environment, creating different densities around the site.

The elevated pathways

Our concept consists of the creation of an element that structures and activates the building capacity of the area in question, organizing the relationship of void-solid spaces, bridging and redefining the relationship of urban fabric with the sea and acting as the unifying element that makes the intervention recognizable, acting as a landmark for the wider area of the City.

The paths connect the different parts of the complex and bring people to elevated public spaces. This creates a network of outdoor routes that meander between the buildings of the complex, offering a cinematic experience to visitors.

Main idea

The proposal aims in utilizing the existing buildings’ capacity, proposing related uses in terms of the characteristics of the space. The structure of each space is treated as an important architectural element that shapes the space and contributes to the users’ perception of the space. The qualities of long-span spaces of the former industrial space was a key axis of our proposal, as we believe that this quality is exactly the element that we must maintain as a historical continuation of the memory of its industrial use.

The main building of the factory is intended to house an organization for the support of start-up companies, as a Business Incubator, providing for this purpose, independent office spaces, and common support areas, such as meeting rooms, living rooms, etc.). The basement connects to the other floors by exposing the large water tanks of the paper mill factory, and creating an enclosed inner courtyard that has plenty of light due to the glass roof proposed.

The external configurations of the proposal revolve around the framework of industrial heritage. According to the field of industrial archeology, the mechanical equipment of the factory is considered to be worthy of preservation regardless of the building that housed it. For this reason, it is proposed to create an industrial park with an outdoor exhibition of paper machines. The aesthetics of the machines work in such a way that the spirit of the place and the use of the industrial era remain in the space, through the promotion of the values of their cultural heritage. Along with the reinterpretation of the machines, the historical memory of the place is preserved in terms of materiality and urban equipment and configurations.

The allegory

A widely known goal of Alchemists was chrysopoeia, the transmutation of “base metals”, into “noble metals”, (particularly gold). Core concept towards that goal is the philosopher’s stone.

(wikipedia) : “The philosophers' stone is created by the alchemical method known as The Magnum Opus or The Great Work. Often expressed as a series of color changes or chemical processes, the instructions for creating the philosopher's stone are varied. When expressed in colors, the work may pass through phases of nigredo, albedo, citrinitas, and rubedo. “

Even though the idea of creating value out of the alchemist’s process is something that can never be fulfilled, it represents the processes that cannot be rationally explained, yet never cease to intrigue us.

In architecture, it represents the elusive, the mystification that allows different perceptions to be shaped.

And there, where the unexpected occurs, lies the real value of the process.

“The proposal aims in utilizing the existing buildings’ capacity, proposing uses that relate to the characteristics of the space. The structure of each space is treated as an important architectural element that shapes the space and contributes to the users’ perception of the space. The qualities of long-span spaces of the former industrial space was a key axis of our proposal, as we believe that this quality is exactly the element that we must maintain as a historical continuation of the memory of its industrial use.”

Τρισδιάστατη_Απεικόνιση_Θερμοκοιτίδας_Επιχειρήσεων.jpg

Τρισδιάστατη_Απεικόνιση__Κοινωνική_Κατοικίας.jpg

Τρισδιάστατη_Απεικόνιση_Γραμμικού_Πάρκου.jpg

Τρισδιάστατη_Απεικόνιση_Ενεργειακού_Κέντρου.jpg

Τρισδιάστατη_Απεικόνιση_Μουσείου_Μοντέρνας_Τέχνης.jpg

Βασικές Αρχές Σχεδιασμού

Η ανάγνωση της υφιστάμενης κατάστασης, μας παρουσιάζει ένα κτιριακό δυναμικό σε λήθαργο. Πέρα από τη σχέση και τον διαχωρισμό των κτιρίων του συγκροτήματος λόγω παλαιότητας και δομικής τρωτότητας, η ανάλυση οδηγείται αναπόφευκτα στη σχέση δομημένου-αδόμητου χώρου, και την ομογενοποιημένη κατάσταση που επικρατεί ως προς τη σχέση αυτή, σε πολύ μεγάλη έκταση της περιοχής μελέτης. Ως εκ τούτου αρχικός στόχος αποτέλεσε ο επαναπροσδιορισμός αυτής ακριβώς της σχέσης μέσω της ρύθμισης του δομημένου περιβάλλοντος, δημιουργώντας πυκνώσεις και αραιώσεις.

H πρόταση αφορά έναν συνδυασμό αξιολόγησης πολλών διαφορετικών παραγόντων, λόγω τόσο του μεγέθους της περιοχής μελέτης αλλά και της σημαντικότητας για την πόλη της Πάτρας και της εν λόγω ανάπλασης. Τρεις είναι όμως οι βασικοί πυλώνες πάνω στους οποίους βασίστηκε η πρόταση της ομάδας μας. Πρώτον, η ενεργοποίηση του κτιριακού κελύφους μέσω της ρύθμισης της σχέσης δομημένου-αδόμητου χώρου, και πιο συγκεκριμένα η εισαγωγή ελεύθερων χώρων στα πιο δυσπρόσιτα σημεία της περιοχής μελέτης. Δεύτερον, ο επαναπροσδιορισμός της σχέσης του αστικού ιστού με το θαλάσσιο μέτωπο και τρίτον η απόδοση δημόσιου χώρου και κοινωφελών λειτουργιών στους πολίτες της Πάτρας.

Κεντρική Ιδέα

Κεντρική Ιδέα αποτελεί η δημιουργία ενός στοιχείου που δομεί και ενεργοποιεί το κτιριακό δυναμικό της περιοχής μελέτης, οργανώνοντας τη σχέση δομημένου – αδόμητου , γεφυρώνοντας και επαναπροσδιορίζοντας τη σχέση του αστικού ιστού με τη θάλασσα και λειτουργώντας ως το ενοποιητικό στοιχείο που καθιστά την επέμβαση αναγνωρίσιμη, προσδίδοντάς της, στοιχεία τοποσήμου και υπερτοπικού χαρακτήρα.

Οι διαδρομές συνδέουν τα διαφορετικά τμήματα του συγκροτήματος και εκτονώνονται σε υπερυψωμένους δημόσιους χώρους. Δημιουργείται έτσι ένα δίκτυο υπαίθριων διαδρομών που ελίσσεται ανάμεσα στα κτίρια του συγκροτήματος, προσφέροντας μια κινηματογραφική εμπειρία στους επισκέπτες.

Η πρόταση κινήθηκε προς μια κατεύθυνση αξιοποίησης του υφιστάμενου κτιριακού δυναμικού, προτείνοντας συναφείς χρήσεις ως προς τα χαρακτηριστικά του χώρου. Ο εκάστοτε φέρων οργανισμός αντιμετωπίζεται ως ένα σημαντικό αρχιτεκτονικό στοιχείο που μορφώνει το χώρο και συνεισφέρει στην βιωματική αντίληψη του χώρου που έχει ο χρήστης του κτιρίου. Η λογική του ενιαίου χώρου του πρότερου βιομηχανικού χώρου, αποτέλεσε βασικό άξονα της πρότασής μας, καθώς θεωρούμε ότι αυτή ακριβώς η ποιότητα είναι το στοιχείο που οφείλουμε να διατηρήσουμε ως ιστορική συνέχεια της μνήμης του χώρου και της βιομηχανικής του χρήσης.

Το κεντρικό κτίριο του εργοστασίου προορίζεται να στεγάσει έναν οργανισμό στήριξης αυτοφυών – καινοτόμων επιχειρήσεων, ως Θερμοκοιτίδα Επιχειρήσεων, παρέχοντας για το σκοπό αυτό, ανεξάρτητους χώρους γραφείων, και κοινόχρηστους υποστηρικτικούς χώρους, όπως meeting rooms, καθιστικά, κ.α.). Το υπόγειο προτείνεται να ενωθεί με τους υπόλοιπους ορόφους και αφήνοντας ανοιχτές τις μεγάλες δεξαμενές που υπάρχουν στο εσωτερικό του, και δημιουργώντας μια περίκλειστη εσωτερική αυλή που έχει άπλετο φως λόγω της γυάλινης οροφής που προτείνεται.

Οι εξωτερικές διαμορφώσεις της πρότασης κινούνται γύρω από το πλαίσιο της βιομηχανικής κληρονομιάς. Σύμφωνα με τον τομέα της βιομηχανικής αρχαιολογίας, ο μηχανολογικός εξοπλισμός του εργοστασίου κρίνεται ότι είναι άξιος διατήρησης ανεξάρτητα από το κτίριο που τον στέγαζε. Γιαυτό τον λόγο προτείνεται η δημιουργία ενός βιομηχανικού πάρκου με υπαίθρια έκθεση των μηχανών της χαρτοποιίας. Η αισθητική των μηχανών λειτουργεί με τέτοιο τρόπο, ώστε το πνεύμα του τόπου και της χρήσης της εποχής της βιομηχανίας να παραμείνει στο χώρο, μέσω της ανάδειξης των αξιών της πολιτιστικής τους κληρονομιάς. Παράλληλα με την επανανοηματοδότηση των μηχανών, η ιστορική μνήμη του συγκροτήματος διατηρείται και σε επίπεδο υλικότητας και αστικού εξοπλισμού και διαμορφώσεων.